KAVGALARIMIZ VE KÜSMELERİMİZ BOŞUNA

 Mübadele ve göç çocuklarından biri değiliz. Bu kavramları bilmiyoruz bile.

Ama kızıyor,  küsüyor ve kavgalar ediyoruz. Çok cahil bir durumdayız. 

Bir gün işime yarayacağı için değil, yapacak daha iyi bir şeyim olmadığı için dil öğrenmeye çalışıyorum. 

İnternette bizlere sunulan öylesine güzel sözlükler ve kaynaklar var ki. Onları düşünen ve tembel bizlere sunan insanlara nasıl teşekkür edebiliriz. 

Biraz sevmeye çalışmak, biraz güzel şeyleri ortaya çıkarmak, biraz güzel niyet taşımak ve sadece çalışmak. 

Birine küsebiliyorsak, birine kızabiliyorsak oldukça iyi bir dünyalığımız var demektir. Sakın şikayet etmeyelim. 

ÖNÜMDE YÜRÜYEN BEYAZ SAÇLI ADAM

Cumartesi sabah,  hastanedeyim.

Dün ameliyat ettiğim hastaları görmeye geldim. 

Önümde ve epeyce ileride beyaz saçlı ve biraz beli bükük,  biraz omuzu düşük o adamı gördüm. 

Bir vakitler burada namlı, itibarlı ve iktidarlı bir doktormuş. Şimdi  belli ki biraz zaman geçmiş. 

Adeta benim için önümde yürüyor gibiydi. Bana,  az zaman sonra sen benim yerimde olacaksın, der gibiydi. 

Sonra, Ugandalı arkadaşımı ve kayınvalidesini kızı ile beraber köylerimizden birine götürdüm. Çok beğendiler. Gürcüce, Japonca ve  Afrika dillerinde şarkılar dinledik  yolda. Çilek ve hurma satın aldık köylülerden. 

Köyümüz kadar köy yollarımızı da beğendiler. Bizde köy yolları böyle olmaz dediler. 

Künefeciye giderken ben onlara İdi Amin'den söz ettim. Meğer Uganda'nın resmi dili İngilizce imiş.