Üzerimize bombalar düşmüyor
kopmuş kollar görmüyoruz
ama silahlanıyor devletler
altmışbeş yaşında köylerde ev hayalleri kuruyoruz
altın yükselirken
Altun abladan arsasını satmasını istiyoruz
o ise satmıyor
sen niye almak istiyorsan
o da o sebeple satmıyor
biraz daha zaman geçiyor ve Altun abla yoğun bakıma yatıyor
halılar kirleniyor
bunu bilmeden ölen erkekler var
kuşlar ötüyor
su veriyorum
Büyük
çok büyük bir yalnızlık ve hiçin ortasında
kavgalar
beğenmemeler
sataşmalar
yaşlanmak
burnumuzun büyümesi
kulağımızda kıl çıkması
alışverişler
ve bazen müzik.
Çocukken Barış Manço dinlemek, 55 yaşında Nakajima Miyuki dinlemek beni kim yaptı?
Bilemiyorum.
Sadece, aralarda Ferideddin attar'ın da var olması bana bir serinlik veriyor.
Bir de içinde var olduğum odalara Hızır gibi yetişenler olur.
Başarılı olmasak da olur.
Paramız çok olmasa da olur.
Ama çalışkan olmak zorundayız.
W. Grey Walter bir tıp doktoru ve nöroloji uzmanı.
1950 yılında "tortoise" olarak adlandırdığı bir robot yapıyor. Bu robot şimdilerde yapay zeka olarak sıkça dile getirilen ve ofislerde ve lüks evlerde sıklıkla kullanılmaya başlanan robotik elektrik süpürgelerinin atası gibi. Yaydığı elektromanyetik alan etraftaki cisimlere çarpınca onlardan uzaklaşarak ilerliyor yolunda.
Bunları okuduğum kitap 1989 yılına ait. The Emperor's New Mind. Roger Penrose kaleme almış.
Aradan 40 yıl geçmiş olarak sabah akşam yapay zeka, yapay zeka deyip hakkında çok az şey bilerek konuşmalar yaptığımız bir günlüğümüz var.
Benim bu kitapla buluşmam da nasıl açıklanabilir bilmiyorum.
Bununla ilgili olarak internette izleyebileceğiniz videolar arasında doktorun kovaya ayağıyla dokunması çok sevimli.
Dünyanın burnu büyüdü. Dünyanın burnu Kaf Dağı’nda. Hepimiz her şeyi istiyoruz ve hemen istiyoruz. Hayatımızı kolaylaştıran onca şey var ama bunları bizim hizmetimize sunan insanları hatırlamıyoruz bile. Kıymet bilmiyoruz. Kıymet bilmeyince bizim de bir kıymetimiz kalmıyor.
Burnu büyüdü sözünü bir başka insanın kibirli davranışlarına şahit olduğumuzda kullanabiliyoruz. Dünya kelimesini bu ifadeye ekleyerek toplumsal bir kibirli oluşa dikkat çekmek istedim.
Eskiden olmayan bir çok şey hayatımıza girdi. Yiyeceklerden giyeceklere, kullandığımız araç ve gereçlere ve nihayet davranışlarımıza kadar. Hepimiz güzel olmak istiyoruz, hepimiz çok güzel olmak istiyoruz, hepimiz zengin olmak istiyoruz, kendimizden daha azlara sahip insanlara değil daha çoklara sahip insanlara bakıyoruz. Onda var bende niye yok diyoruz.
Şükür etmek, kanaat etmek söz konusu edilince bunu dile getiren insanların bile yeterince lükse karıştıklarına şahit olabiliyoruz ve bu tavsiye kalplerimizde karşılık bulmuyor.
Televizyonda savaş haberlerini bile kırmızı kostümlü, dudakları büyütülmüş, burunları kavisli ve ucu kalkık yapılmış kadınlar sunuyor. Açık oturumların çoğu konuşmacısı erkek olsa bile onu yöneten, estetik ameliyatlarla yüz hatları değiştirilmiş bayanlar oluyor.
Geride kalan yıllarda düpdüzgün, yusyuvarlak elmaların yerlerini organik diye adlandırılan çirkin görünümlü elmalara bıraktığına şahit olduk. Yamuk yumuk patatesler ve salatalıkların organik ve daha sağlıklı olduğunu düşündüğümüz oldu.
Bir gün hiç estetik ameliyat olmamış, organik görünümlü insanların güzelliğinin aynı zamanda kalplerinin güzelliği ile de atbaşı gideceği günler gelebilir.
Kalpleri güzel insanların biraz bedensel kusurlu olmalarına bakarak, kalpleri kusurlu insanların çok güzel ve düzgün bedensel görünüme sahip olmaları en azından bu ameliyatları yapan bir doktor olarak bende bir ilgi ve beğeni uyandırmıyor.
Peki öyleyse ben bu işin içinde ne arıyorum?
Kendimi.
